"Ik denk dat ik zou liegen als ik nee zou zeggen. Maar het was niet een kleine onschuldige liefde, het was de soort liefde waarbij je niet slaapt tot 3 uur 's nachts, omdat je wacht tot je je net zo comfortabel voelt als wanneer hij z'n armen om je heen heeft. Het was de soort waarbij je wenst dat het voor altijd winter is, zodat je de warme zomerlucht waarin je hem ontmoette nooit meer hoeft te voelen. Het was de soort die je laat voelen alsof je brand en je het gevoel geeft dat dat oké is. Het heeft me een hele tijd gekost om uit te vinden dat spelen met vuur en liefde niet het zelfde is."
"Dat spijt me voor je."
"En jij? Ben jij wel eens verliefd geweest?"
"Nee."
"Hoe stel je het je voor?"
"Ik stel me twee mensen voor, buiten op een balkon, terwijl er binnen een groot feest aan de gang is. Ik stel me voor dat ze elkaar verhalen vertellen en altijd lachen in elkaars bijzijn, maar ook kunnen genieten van de stilte van het samen zijn. Dat als ze bij elkaar zijn, alles gewoon klopt, alle stukjes in elkaar passen. Dan lachen ze naar elkaar, blozen allebei en ze weten het, ze weten het gewoon."
"Zoals dit ongeveer?"
"Ja, precies zoals dit."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten