De kriebels die door mijn armen kropen toen ik het nog lege festival terrein op liep zal ik niet gauw vergeten. Ik staarde naar de grote letters die de naam van het festival boven een van de podiums spelden. Was dit thuis komen na een hele helse vakantie?
We klommen via de zijkanten van tenten tot aan bijna het plafond. Jatten bier en Jack cola. We schreeuwden door megafoons en dronken speciaalbier in de zon. We waren zo ontzettend gelukkig. We huilden af en toe een beetje, maar meestal niet uit verdriet. We zongen, dansten, sprongen. We lachten en hielden mensen voor de gek. Ik noemde het kattenkwaad, maar wat we deden was louter vermaak. We dronken liters bier en misschien nog wel meer Jack Daniëls. De helft gratis, de helft gejat en voor een beetje betaalden we. We hadden het zo enorm naar ons zin. Ik heb geleefd, voor heel even, dat weekend. Geen moment aan thuis gedacht. We renden backstage, kwamen steeds mensen tegen die we kenden; maar lachten vooral met mensen die we nooit eerder hadden gezien. We waren zo ontzettend gelukkig. We trokken borden uit de tenten: "Verboden te roken" met een peuk in onze hand. We aten heerlijk eten en gooiden broodjes frikandel op de grond. We stonden op met onze buren, tenten zo dicht op elkaar gebouwd dat we bijna in flatgebouwen woonden het weekend. We liepen kilometers en klappertandden 's nachts onze tentgenoten wakker. We maakten nieuwe vrienden, dansten op krukken, op tafels, op dansvloeren, op gras. We maakten koprollen, midden in de nacht op een bijna leeg festival terrein. We hoorden live muziek, voor het eerst sinds zo'n lange tijd. De zon scheen bijna heel het weekend en we waren zo ontzettend gelukkig.
We waren zo ontzettend gelukkig.
